Beste niet-beste Conner, u kunt trots zijn op België. Komt u daarom terug? Uitgerekend op het mooiste feest Eid al Fitr, waar mensen op hun Eid-best het mooiste van zichzelf laten zien? Awel, welkom dan in uw plekje in België, land van mensenrechten en democratie, vrijheid van expressie en onderneming, diverse taalgemeenschappen en talent tot compromis. Ga vooral vandaag 's wandelen door Molenbeek. Of door de Seefhoek, mijn buurt. En nog zoveel andere plekken. Liefst vandaag. U zult genieten van de vrolijkheid, het lekkers, de kleuren. In ons België kan dat allemaal. Mensen kunnen hier gelukkig zijn, feest vieren, in vrede samenzijn met wie hun lief is, hun leven opbouwen. Ieder volgens eigen beste talenten. Dit mini-plekje aardbol dat België is, waar mensen gekozen of ongekozen belanden en er het beste van maken, is uw plekje net zozeer als hun en ons aller plekje, zoals het eigenlijk ook tegelijk een [...]

Ze zijn eruit. Een Vlaams regeerakkoord. Eerder een pijnlijk dissonant wat mij betreft. De teneur: de lat moet hoger. Voor wie, voor wat? Voor maatregelen ten behoeve van het klimaat? Voor de rijken? Voor bedrijven? voor de regeerders zelf? Nee. Voor hen die toch al de meet zo moeilijk halen. Omdat de lat al hoog lag. Hun polsstok is te kort of te breekbaar. Hun veerkracht te zwaarbeproefd. Hun vangnet of valmat afwezig. Nieuwkomers, langdurig werklozen. De lat moet hoger. Lees: wordt moeilijker te halen. Doelbewust. Het onderwijs. Sociale bescherming. De zorg. Datgene wat verankerd zit in de Rechten van de Mens dus. Hoe hoger de lat, hoe meer mensen eronder blijven steken. Uit de boot vallen. Hard neerkomen. In de kou blijven. Wat in datzelfde regeerakkoord wèl positieve aandacht krijgt is "Vlaanderen". Een Vlaamse canon. Canon, ander woord voor meetlat. "Onze" cultuur - wat maakt die ook weer zo [...]

Ja ik ben boos. Op ons allemaal. Want ik geef toe, verblindheid is een algemeen menselijke fout. Je kunt niet altijd alles zien. Maar de pretèntie van wel, die maakt mij woest. De doelbewuste ontkenning. Zeggen dat je (meer dan genoeg volgens jezelf) verantwoordelijkheid neemt, terwijl je vlucht in fake. We maken onszelf zoveel wijs. En we laten onszelf zoveel wijsmaken. Verdomd. Het aantal vluchtelingen wereldwijd stijgt zienderogen. Toch is het aantal asielaanvragen in Europa en in ons eigen land daarbij vergeleken beschamende peanuts. Ahja, daar zorgen we wel voor, met muren, wetten, mensenrechtenschendingen en haat. Armoedecijfers zijn verbijsterend. Toch is armoede volgens onze minister-president notabene nog nooit zo laag gemeten (!). Daar heb je het. Meten is niet willen weten. Niet willen zien hoeveel mensen er onder de radar verdwijnen omdat ze niet gezien mogen worden, niet aangekeken worden, niet voor vol aangezien. We registreren ons te pletter. We [...]

"De demonisering van de ngo's", kopt een krant. Niet alleen belangeloos hardwerkende individuen, maar ook onafhankelijke humanitaire organisaties worden in de media, publieke opinie en heersende politiek compleet naar de andere kant van het morele spectrum geslingerd. Fraude, misbruik, mensensmokkel zouden er geen randverschijnselen maar kernactiviteiten zijn. Als Protestants Sociaal Centrum delen wij misschien wel in die klappen, nu of binnenkort. Je houdt het toch niet voor mogelijk. Hoe transparant kun je nog zijn. Is er dan geen kruid tegen gewassen, tegen het gif van de argwaan en de haat? Er bestaat dan geen goedheid meer. Gutmensch is een scheldwoord. Ik ben nog altijd niet over de schok heen die mij lang geleden trof toen ik dit woord voor het eerst met die betekenis hoorde. Goedheid het gevaar dat "onze" samenleving kapot maakt? Welke samenleving is dat dan? In hetzelfde weekend van deze krantenkop vieren 12.000 mensen manifest de solidariteit. [...]

Binnenkort gemeenteraadsverkiezingen. Dat wil zeggen: inspraak op lokaal niveau. Over alles waar je elke dag mee te maken hebt. Hoe je woont, waar je terecht kunt, waar je recht op hebt, hoe je vooruit kunt komen. Huisvesting, dienstverlening, onderwijs, cultuur en nog zoveel meer. Daar zou iedereen over moeten kunnen meebeslissen. En dan vooral diegenen die het meest tegen muren en deuren opbotsen, van regels en bureaucratie, van administratie en vooroordeel. Het moet gedaan zijn met achterstelling en stigmatisering. Je hebt meer inspraak dan je misschien denkt. Ieders stem telt. Gebruik maken van je recht op inspraak lukt het beste met bondgenoten. Voor veel mensen klinkt politiek als iets ver weg en ongrijpbaar. Die kloof wordt spijtig genoeg vaak bevestigd. Maar dat is gevaarlijk. Het kan anders!, als iedereen, of je nu jong bent, nieuwkomer, beperkt geschoold en met weinig middelen of oud en moe of eenzaam of ziek - [...]

Een "illegaal" heeft zich "verschanst" onder een bus en is omgekomen. De buschauffeur zegt wel vaker "problemen te hebben met illegalen" die hij "van de bus moet weghouden". Woorden zijn nooit onschuldig. Ze vervreemden, ze duwen weg. Ze ontmenselijken. En dan bestaat  misdaad tegen menselijkheid niet meer. Hoe zou je zelf beschreven willen worden? Hoe voelt het om in een hokje te worden weggezet zonder dat je de kans krijgt om te tonen dat jij bent wie je bent? Het kan anders. Taal kan open laten voor een andere kijk, zelfs als je die niet weet. Taal kan ruimte geven om op verschillende manieren mens te zijn. "Een man uit Guinee is op tragische wijze om het leven gekomen nadat hij in een wanhopige poging om zijn vluchtweg verder te zetten een plek had gezocht bij een as onder een bus. De buschauffeur wordt regelmatig met deze trieste werkelijkheid geconfronteerd en staat machteloos."

Geloof krijgt vorm in religie. Religieuze vormen worden vaak bindend. Regels, eisen, spanningen. Geweld, vervolging, oorlog. Meerderheden die minderheden onderdrukken. Wat moet je doen in deze chaos? Vluchten in duidelijkheid zodat je zelf tenminste "weet wie je bent"? Of in niet nadenken? Religie bannen? Ieder mens heeft behoefte aan verbinding en hoop. Dat kan alleen maar in vrijheid. Maar het moet ook vorm krijgen. Vorm die open laat. Symbolisch en praktisch. Alleen zo kan er verbinding zijn en hoop. Vrijheid in je geloof is koorddansen. Evenwicht bewaren in heel veel ruimte. Leren liefhebben. En opkomen voor het recht van iedereen hierop. Want mijn vrijheid begint waar die van de ander ook mogelijk wordt. Daarom zal de wereld niet vrij zijn, en de mens niet echt mens, zolang geloof via religies wordt gegijzeld  en verkracht. De sterkste kracht tot bevrijding is juist het geloof, geloof in de vrijheid. Ieders goed recht.

Internationale Vrouwendag. "Stop seksisme, stop racisme, internationale solidariteit!", zo klinkt het ook door de straten van Antwerpen-Noord. Zoals op vele plaatsen en op vele manieren in de wereld. Vandaag en op allerlei momenten en in allerlei contexten. Ik zie vrouwen met en zonder hoofddoek, met en zonder kansen, vrouwen van allerlei culturen, overtuigingen, standpunten en bekommernissen. Ze scanderen hetzelfde. "My body my choice!", roepen ze er achteraan. (En een enkele man roept mee: "her body her choice". Tof.) Elk van hen zal daarbij aan iets anders denken. Lichamelijke integriteit heeft vele vormen. Maar het gaat om één ding, dat blijkbaar nog altijd niet vanzelfsprekende realiteit is: rechtop vrouwzijn. Zonder bang te moeten zijn voor enige vorm van geweld, vernedering of uitbuiting. Om daarvoor op te komen moet je met velen zijn. De internationale Vrouwendag blijft nodig.

Het rommelt in de stad en in het land. Panden branden uit, storten in, rotten langzaam weg, sociale woningen staan leeg, worden ontzegd, regels worden verstrengd maar niet nageleefd, daklozen worden geweerd en geculpabiliseerd.  Wat kost dàt de maatschappij niet, aan rampinterventies, veiligheidsgeleuter, onefficiënte hulpverlening en gezondheidszorg bijvoorbeeld. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens artikel 25: "Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van (...) gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil." Wonen is basis. Als je grond onder de voeten hebt en een fatsoenlijk dak en vochtvrije muren en een bed en water, kun je rechtop leven. Rechtop wonen. Is dat nu zo moeilijk in dit [...]