Een “illegaal” heeft zich “verschanst” onder een bus en is omgekomen. De buschauffeur zegt wel vaker “problemen te hebben met illegalen” die hij “van de bus moet weghouden”.

Woorden zijn nooit onschuldig. Ze vervreemden, ze duwen weg. Ze ontmenselijken. En dan bestaat  misdaad tegen menselijkheid niet meer.

Hoe zou je zelf beschreven willen worden? Hoe voelt het om in een hokje te worden weggezet zonder dat je de kans krijgt om te tonen dat jij bent wie je bent?

Het kan anders. Taal kan open laten voor een andere kijk, zelfs als je die niet weet. Taal kan ruimte geven om op verschillende manieren mens te zijn.

“Een man uit Guinee is op tragische wijze om het leven gekomen nadat hij in een wanhopige poging om zijn vluchtweg verder te zetten een plek had gezocht bij een as onder een bus. De buschauffeur wordt regelmatig met deze trieste werkelijkheid geconfronteerd en staat machteloos.”