“De demonisering van de ngo’s”, kopt een krant. Niet alleen belangeloos hardwerkende individuen, maar ook onafhankelijke humanitaire organisaties worden in de media, publieke opinie en heersende politiek compleet naar de andere kant van het morele spectrum geslingerd. Fraude, misbruik, mensensmokkel zouden er geen randverschijnselen maar kernactiviteiten zijn. Als Protestants Sociaal Centrum delen wij misschien wel in die klappen, nu of binnenkort. Je houdt het toch niet voor mogelijk. Hoe transparant kun je nog zijn. Is er dan geen kruid tegen gewassen, tegen het gif van de argwaan en de haat?

Er bestaat dan geen goedheid meer. Gutmensch is een scheldwoord. Ik ben nog altijd niet over de schok heen die mij lang geleden trof toen ik dit woord voor het eerst met die betekenis hoorde. Goedheid het gevaar dat “onze” samenleving kapot maakt? Welke samenleving is dat dan?

In hetzelfde weekend van deze krantenkop vieren 12.000 mensen manifest de solidariteit. De enige manier om de hel van demonisering het hoofd te bieden is stukjes hemel vinden waar mensen gewoon mensen mogen zijn, van welke kleur, geaardheid en afkomst ook. En waar organisaties hun rug rechten en het geloof hierin op straat blijven durven uitroepen. Het geloof in de goedheid van mensen.