Het rommelt in de stad en in het land. Panden branden uit, storten in, rotten langzaam weg, sociale woningen staan leeg, worden ontzegd, regels worden verstrengd maar niet nageleefd, daklozen worden geweerd en geculpabiliseerd.  Wat kost dàt de maatschappij niet, aan rampinterventies, veiligheidsgeleuter, onefficiënte hulpverlening en gezondheidszorg bijvoorbeeld.

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens artikel 25: “Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van (…) gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.”

Wonen is basis.

Als je grond onder de voeten hebt en een fatsoenlijk dak en vochtvrije muren en een bed en water, kun je rechtop leven. Rechtop wonen.

Is dat nu zo moeilijk in dit land?

(Foto: Brandpunt23)