Mijn leven is redelijk comfortabel. Pure chance. Ik heb de kans en de ruimte om te doen wat ik graag doe: zijn bij mensen voor wie het leven door pure malchance allesbehalve comfortabel is. Maar dat went nooit. Elke confrontatie met toenemende kunstmatige maatschappelijke kloven, en met de rauwheid en wanhoop aan de andere kant van dat comfort, gooit me overhoop, doet mijn hart bloeden, vliegt me naar de keel, van verbijstering en onmacht.
Ik lees Pascal Debruynes boek “Gezinshereniging onder druk” en herken de enorme inzet ook in onze eigen organisatie, in dit ontmoedigende doolhof. Ode aan al wie ermee bezig is, in de eerste plaats aan mensen op de vlucht zelf. Je als hun bondgenoot openstellen en openhouden voor hun realiteit is zwaar, ook al geeft het je leven drive en zin op een diep niveau, doordat je elkaar versterkt in het doorzetten en blijven hopen.
Ik mag veel mensen ontmoeten, beluisteren, ik mag gewoon bij hen zijn, op allerlei manieren menselijkheid delen. Vaak houden ze zich flink. Onbegrijpelijk flink. En soms droppen ze ineens iets van hun rauwe realiteit. En mijn keel knijpt dicht.
Een onbekende stuurt mij net een berichtje of hij mij een vraag mag stellen. Oké, vertel maar, zeg ik. En ook, om het een beetje te kunnen plaatsen: hoe kom je aan mijn nummer. Viavia, legt hij uit. En hij spreekt zijn verhaal in. Van geschonden rechten omdat hij geen papieren heeft. En dat hij bang is. Ik hoor een man die wil werken, hij klinkt sterk. En bang. Ik heb geen idee hoe het moet zijn om zo te leven. En voor mij is het simpel: ik verwijs hem naar Fairwork Belgium. En mocht dit niet het juiste voor hem zijn, mag hij mij terug contacteren, dan zoeken we verder, zeg ik nog. Dankudankudanku, God bless you, hoor ik vervolgens een halve minuut lang. En ja, ik zal vertellen hoe het verder met mij gaat.
God zegene jou, mijn vriend, schrijf ik terug, met tranen in mijn ogen. Eventjes immens diep contact met een medemens, uit een andere leefwereld, maar zo dichtbij. We hebben elkaar gevonden en eventjes elkaars zielen opgetild.
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.