Grondig aanpakken. Uitbreken. Heropbouwen. Anders inrichten. In fases denken. In gesprek gaan. Je weg zoeken. Daar veel voor over hebben.
Je moet maar durven.
Dat is wat er hier gebeurt. En reken maar dat het een waagstuk is.

Het PSC heeft het aloude robuuste Werk Der Daklozen onder haar bescheiden vleugels genomen. Of gekregen. Samen in de storm van de woningmarktproblematiek. Want samen kun je er nog meer aan doen. Niet pleisters plakken, maar tot op de fundamenten durven gaan en samen iets nieuws realiseren dat stormen kan doorstaan. Collectieve opvang is niet meer van deze tijd, is niet meer dan een instantnoodoplossing. Elke mens heeft een eigen thuisplek nodig, administratief erkend, om vanop dat fundament zelf een menswaardig leven te kunnen opbouwen. Veel mensen leven met puin, letterlijk en figuurlijk, hetzij doordat hun herkomstland in oorlog ligt en vluchten ontwortelend werkt op je ziel; of door allerlei factoren. Dan is een plek om te mogen thuis komen, welkom zijn, en niet alleen blijven, het eerste wat je nodig hebt, om in je eigen tempo van overleven naar leven te kunnen evolueren.

En daarom durven we dit aangaan. Voor deze mensen. Met nadruk op durven. Het PSC is gekend om haar lef. En dat blijven we waarmaken.