Wat drijft jullie? Hoe religieus zijn jullie? Wat betekent dat “protestants” in jullie naam PSC? Wat maakt jullie anders dan andere organisaties? Wat betekent dat voor mensen die bij jullie komen?

Twee studenten van de unief op bezoek. Soligion brengt hen tot ons: onderzoek naar religieus geïnspireerde sociale initiatieven (vandaar so-ligion): waarin zit die religieuze inspiratie en hoe komt die tot uiting in de praktijk? Medewerkers, “gebruikers”, vrijwilligers – ervaren die dat verschillend? Dat zou natuurlijk zomaar kunnen: je kunt veel goed bedoelen, maar hoe werkt het?

Het wordt een lang gesprek, de studenten stellen grondige vragen. Eerst met mij, dan met een oudere jongere; hij is zowel “gebruiker” als “vrijwilliger”: hij weet wat het is om daar als jongere binnen te stappen en nu is hij een soort oudere broer voor de jongere gasten. Onafhankelijk van elkaar vertellen we elk in onze eigen woorden over die “P” van het PSC. Ik ben dominee, hij is een jonge moslim. Maar onze verhalen klinken gelijkluidend. Kort samengevat: niet veel religieuze woorden maar vooral daden. Geen liefdadigheid maar gelijkwaardigheid. Geen empowerment maar recht. Geen agenda maar een liefdevol welkom en een veilig tweede thuis.

Tijdens het gesprek wordt het warmer in de kamer: “wat is dit mooi”, zeggen de studenten. “Nu voelen we weer waarvoor we deze studie doen.” Zo werkt liefde. En volgens de jongere is dat wat geloof is.