Bijbelbabbel. Elke keer actueel. Vandaag bijvoorbeeld over respect. “Dat is er niet meer”, verzucht menigeen. Op de bus, in het verkeer, tussen generaties. Want “er is geen contact, iedereen zit maar op z’n apparaat”. “Waar moet dat naartoe!?” “Het gaat ook allemaal zo snel.” Veel zorgelijke gezichten.

Er is een nieuwe stagiaire bij. Hoe is dat voor haar? “Ik herken het niet, ik ken niet anders”, zegt ze. “Maar ik vind het niet erger worden. Ja, de planeet gaat kapot. En wij moeten er wel nog heel lang op rondwandelen. Dus als wij ‘m niet herstellen, wie dan wel?”

Is geloven iets van “nog” en “voorbij” of krijgt het misschien een heel nieuwe invulling?