Gedaan met onze stek aan ‘t Schoolplak! Eerder dan voorzien. Open Huis heeft even moeten sluiten. Wat al lang dreigde te gebeuren is gebeurd: door verwaarloosde interne lekkage is het plafond naar beneden gekomen. Gelukkig op niemands hoofd. We kunnen pas over een paar maanden terecht in ons nieuwe pand bij het Sint-Jansplein. Maar Open Huis tot dan gesloten houden, dat gaat niet gebeuren. Het PSC vindt altijd een weg. Wat een geluk dat er onlangs gesmoezeld is tussen onzen Eric en de man van het Oude Badhuis hier om de hoek. Met veel plezier ruimen ze daar plek in voor ons. We mogen zelfs zaaltjes op het eerste verdiep gebruiken, er onze bureaus zetten. En voor onze woensdagse inloop is er vandaag al een tafel gereserveerd. Zoals “thuis” is ook hier de koffie en thee à volonté natuurlijk, daar zorgt het PSC voor, en ook de soep blijft democratisch. Drempels voor mensen die het niet breed hebben, daar houden we niet van.

Brieven en berichtjes rondgestuurd en opgehangen, iedereen verwittigd. En ja, ons mensen vinden de weg en onze tafel in onze nieuwe plek loopt vol. Den ambiance hebben we gewoon meegenomen. Iemand had voor de zekerheid pakjes soep mee en deelt die uit. Iemand anders is haar mondmasker kwijt en krijgt er ééntje van een andere madam. Koekjes vliegen over tafel, en ook grappen, herinneringen, positieve vibes: we slaan ons hier wel door, want we hebben elkaar. Ook aan deze tafel maken we graag ruimte voor wie maar wil aanschuiven. En daar gaat het om.