Een foto uit Burkina Faso. Toiletgebouwtjes van een school waren ingestort, worden hier afgebroken tot onder de fundamenten. Mannen steken samen hun handen uit de mouwen, een jongen staat te kijken en te leren met zijn ogen. Iemand reikt wat aan.

Het is het “PSC in het buitenland” in actie. Niet wij van hier, maar zij daar. Wij reiken enkel wat aan, zij doen het. Zij staan in de shitput, om het vlakaf te zeggen. Om van onderaf iets nieuws op te bouwen. Jongeren staan erbij en zien toekomst groeien. Menswaardigheid under construction. Een verhaal van Kip èn Ei.

Je hebt ook het “PSC in het binnenland”, in Antwerpen. Wij hebben hier ook zo’n project. De Woonterp. Tijdelijke huisvesting, een gebouw dat afgebroken zal worden. Mensen steken er samen de handen uit de mouwen. Jonge stagiairs doen mee en leren al doende. Anderen reiken wat aan. Ook dit is een verhaal van een figuurlijke shitput. Het deficit van de woonmarkt in België. Met dit project zijn wij hier in die shitput gaan staan. Om ook hier van onderaf iets op te bouwen. Menswaardigheid under construction. Ook hier een verhaal van kip en ei.

Dat heeft alles met elkaar te maken. Eenzelfde visie. Van mensen gelijkwaardige partners. Van recht op menswaardigheid. Van mee in de shit durven gaan staan. Van samen leren. Van onder fundamenten graven, afbreken desnoods en nieuw opbouwen. Samen. Dat is een verhaal van kip en ei. Overal. Telkens opnieuw. Altijd verder.

Kijk maar. Zie de toekomst groeien.