Stel je voor. Twee mensen ontmoeten elkaar op een verregende parking. Elk uit een ander continent, een totaal andere context, elk van een kant van de kloof tussen arm en bevoorrecht. Maar twee mannen met een groot hart en een hoofd vol ervaring en ideeën. De één geeft de ander een lift en dat korte samenzijn zal hen beiden veranderen. Burkina Faso is bitter arm maar ongelooflijk rijk aan veerkracht en inzet. Wat als je uit België enkel maar een goedgerichte injectie moet geven aan middelen en organisatorische adviezen. Dan raakt het ei gelegd, bevrucht en uitgebroed. Kip èn Ei. Een kwekerij van hoogwaardige kippen voor broodnodige voedzame proteïne. Werkgelegenheid voor mensen met een rugzak of een hoekje af maar vol talenten en werklust. Tientallen gezinnen uit het slop, kinderen naar school. Een waterbron die de steppe doet bloeien, die hygiëne mogelijk maakt en het coronavirus bedwingt, maar ook moestuinen vol groenten geeft die vele monden voeden. Ondertussen breidt de kippenkwekerij zich uit tot drievoudige capaciteit. Je blik wordt altijd wijder, armoede heeft veel kanten en de oplossingen ook. Als naburige toiletgebouwtjes instorten, moeten daar dringend nieuwe komen. En een basketbalveld houdt jongens van de straat en uit de armen van jihadisten.

Het zijn niet wij die hen helpen. Het zijn wij die van hen leren. En we leren samen elke dag bij. Dat uitzichtsloosheid en tegenslagen nooit het laatste woord hebben. Dat vaak juist uit problemen nieuwe kansen kunnen ontstaan. Zoals een eierschaal die breekt om nieuw leven ruimte te geven.

De eieren blijven maar komen, en bevrucht raken en uitgebroed en vleugels krijgen. Het gonst in Burkina.