Elke maandag, elke woensdag vollen bak. Een lange rij staat aan te schuiven bij BZN Filet Divers, Sociale Kruidenier, onder het motto “kansen voor iedereen”. Ook in coronatijd. Ofwel juist dan. Nog meer mensen in de kwetsbaarheid geduwd. Onder de vereiste voorschriften van hygiëne en veiligheid is er een systeem uitgewerkt om deze vaste en bijkomende klanten ordentelijk de kans te geven hun boodschappen te doen. Ouderen, gezinsmoeders, jongeren ook. Mensen uit Vlaamse generatiearmoede, mensen zonder papieren, soms al tien jaar lang. Het is telkens schrikken om daarmee geconfronteerd te worden.

Elke maandag en woensdag komen zo’n honderd mensen in de winkel! Honderd. ‘s Morgens gemiddeld 55-65 mensen, in de namiddag 35-45. Ze krijgen in de rij al een nummer; mogen bij hitte of regen ook in de garage op een stoel gaan zitten wachten. Maximum vijf mensen kunnen in de wachtruimte worden toegelaten; eerst handen wassen, eventueel mondmasker krijgen of nu kopen aan €0,10. Eén per tafel, telkens tussen door gekuist. Een babbel, een nieuwe afspraak voor kaartverlenging, gesprekjes onderling. Of, dit komt ook vaak voor: met het hoofd op de armen in slaap dommelen, want de chronische pijn en de zorgen zijn zo doodvermoeiend. Eén voor één mogen ze de winkel binnen, maximum drie tegelijk. Het is een gestroomlijnd systeem ondertussen. Teamwork tussen vrijwilligers, stagiaire en medewerkers. Ieder haar of zijn plek in de ruimte, een warme keten van communicatie.

Intens, dat wel. Na zo’n dag ben je pompaf. Maar wat moeten die mensen dan wel niet zeggen. Daar gaan ze weer, bepakt en bezakt met hun caddy’s en plastieken zakken, waggelend van zwaarte vaak. Ze hebben in de wachttijd even een momentje pauze gehad in hun oneindige mallemolen van zorgen. En een waardige bejegening, met de glimlach van elke persoon in de keten van kansen, elke week opnieuw.