23 september 2019. Het kleine meisje spreekt de wereldleiders toe. Niet onder de indruk van haar heldenstatus. Wel kapot van de huichelarij. Aan loze beloftes heeft ze geen boodschap. Ze prikt door mooie woorden heen. De wereld, ons huis, staat in brand, en de leiders laten de nieuwe generatie in de steek. Hoe durven ze!

Je kunt dit afdoen als hysterie. Zij en de hele wereldwijde miljoenen-tellende klimaatbeweging wordt weggehoond. Maar mensen lijden, mensen gaan dood. Halfslachtige veranderingen voldoen niet meer. Het hele systeem moet op z’n kop.

Hier staat een profeet. Ik herken in haar rauwe maar beheerste woede de brandende passie van Jeremia, van Amos, van Johannes de Doper, Paulus, Jakobus. Ik zie Noach uitgelachen worden, Maria Magdalena worden zwartgemaakt. Jezus aan het kruis genageld.

We kunnen nooit zeggen dat we het niet gehoord hebben.

De kleine profeet is tot in de wereldtop geraakt. Er wordt voor haar geapplaudisseerd. Maar net als Jezus bij zijn triomfantelijk gemaakte intocht, weent ze.