Ik zie ze weer vliegen.

Nee, de eerste hóór ik allereerst. De politiehelikopter. Boven deze wijk. Als  foerageergebied. Traag draait hij in rondjes. Je voelt je geviseerd. Iedereen die in 2060 woont is gezien. Het geluid is doordringend. Zo lang, zo vaak. Je wordt er gek van. Je ziet ze vliegen.

Maar als ik ‘m zo zie rondhangen, lijkt hij niet meer dan een stip.

Als hij eindelijk verdwijnt, geniet ik van de rustige schemering. En daar zijn ze dan. Vleermuizen. Wendbaar en stil tegelijk. Als een zwijgende dans, zo vlak voor mijn raam. Ze komen gewoon hun maaltje binnenwerken en maken er een lieve luchtshow van.

Ik zie ze graag vliegen. De vleermuizen wel te verstaan.