Hittegolf. Baby’s en bejaarden moeten binnen blijven. Een omgekeerde harde winter is dat. Dat zijn nu al twee periodes in het jaar van verborgen eenzaamheid.

Ze zit aan haar tafel, keukenrol bij de hand, flesje water, speciaal voor mij gekoeld, klaargezet. Ze verwachtte mij. Haar hele verhaal komt eruit. Ze vertelt en vertelt. Waar kan ze anders aan denken heelder dagen. Haar leven lang heeft ze voor anderen gezorgd. Voor haar ouders, voor haar kinderen, haar kleinkinderen, en onlangs is haar man na een ziekbed van jaren overleden. Nu maakt ze de balans op. Dat gebeurt vanzelf. Wie is er nu voor mij?

Na een lang verhaal bidden we samen. Om troost in de eenzaamheid. Eindelijk komen de tranen los. Zoveel verdriet in één mensenleven. Het verwerken begint misschien wel nu pas. Ze zal nog een tijd binnen moeten blijven.

Maar zodra het kan, zal ze weer buiten komen. Dan is het haren toer. Maar daar is het nu nog te heet voor.

(foto: Chalmers Butterfield)