Ze zijn van ver gekomen. En elke dag nog is een inspannende reis, onze wereld in. In hun wereld waren ze geslaagd. Hoge diploma’s, boeiende carrières. Maar niet aanvaard. “Van de verkeerde kant”, noemt men dat. Die eenzaamheid is een stille moordenaar.

Dus hebben ze een oversteek gemaakt. Naar onze samenleving waar die verkeerde kant officieel niet bestaat. Gaan wij hen aanvaarden? Elke dag is voor hen een spannende zoektocht.

Ik mag hen bezoeken, in hun mini-appartement. Hun ontvangst is hartverwarmend. De tafel staat vol heerlijkheden. Het kost mij maar een kleine stap om in hun wereld binnen te mogen. Hun kant te horen, te voelen. Zij aanvaarden mij.

Waar mensen elkaar aanvaarden zoals ze zijn, elkaars kant van het leven willen zien, is de oversteek van beide kanten te doen.