Dans is sinds mensenheugenis een manier geweest om je te bevrijden en je bevrijding te vieren. Ook in de bijbel. Vreemd dat er in de westerse en westersgekleurde kerken zo weinig gedanst wordt. Zijn kerkmensen daar dan niet vrij?

Ik dompel mij onder in de vrouwenwerking en in de jongerenwerking die uit het PSC zijn voortgekomen. Plekken waar buiten de lijntjes wordt gekleurd, waar mensen ongedwongen kunnen samen zijn buiten kantooruren. Op beide plekken wordt eerst samen gegeten en afgewassen en, opvallend, op beide plekken komt vervolgens spontaan muziek en dans los. Random en chaotisch. Luid en vrij. Uitbundig en ingetogen. Kleurrijk en ongepolijst. En juist daarom zo bijzonder. Alles wordt erin geuit. Alles valt even weg. Zorgen, rugzakken, onderscheid, druk.

Ik voel me natuurlijk houterig. Ik ga deze mensen hard nodig hebben om mij te bevrijden.