Stille Week. Een week lang zullen er stiltes vallen. En dat in een stad die nooit slaapt, nooit zwijgt, nooit stil valt. In het oog van de storm is de spanning even te snijden, in de luwte laat leed zich voelen als een loden last. Kruispunten wegen door, want zonen en dochters hebben er al te vaak het leven gelaten. God kan ervan meespreken. Het is de week van de stiltes, de wakes, de kruisen, elk huisje heeft er wel één of meer. Deze week zoeken we huisjes met kruisjes op. Deze week houden we op allerlei kruispunten samen onze wakes voor het lieve Kind van God, allemans Zoon, Broer voor iedereen, – ooit ten prooi gevallen aan stedelijk geweld, aan onverzoenbare polarisatie en aan de giftige mix van religie met politiek. De aanslag op zijn leven is nooit opgeëist. Maar één week per jaar waken een paar mensen met hem, eventjes, voordat de slaap hen overmant en de stress en de angst. Een week lang zoeken ze samen de stilte op.

Zo leren we het misschien nog. Achter hem ons kruis dragen. Opstanding tegen de haat. Opstaan in liefde. Maar nu zijn we er stil van.