‘s Avonds nog snel even naar de supermarkt. Van een welbekende Nederlandse keten. In de welbekende Offerandestraat. De keten bekend om zijn Nederlandse gehalte. De straat om zijn multiculturele karakter. Samen met een Somalische keur ik de groenten. Onder verbaasde blikken van Afghaanse jongens ga ik voorbij aan het vlees naar de vega-burgers. Naast een Aziatische laat ik mijn ogen gaan over het fruit. Tussen allerlei mensen stel ik vast dat het brood op is. Tegelijk met een Nederlandse jongere kijk ik verlekkerd naar de “toetjes”. Bij een meisje met hoofddoek schuif ik aan aan de kassa. Ik heb niet veel mee. Groenten en fruit zal ik wel kopen bij de Turk om de hoek. Ik steek mijn betaalkaart in, pincode en dan… “saldo ontoereikend”. Wààt? Dat heb ik nu nooit! Met zo’n klein bedrag? Kennelijk niet goed opgelet. Gerust haal ik een andere betaalkaart van de hoofdrekening boven en betaal daarmee. Sja. Wat een luxe. Ik besef het ten volle. Peinzend steek ik mijn boodschappen weg in mijn fietstas. Een groot Surinaams gezin komt met hun aankopen buiten; ik geniet van hun vrolijke luide gebabbel. Terwijl ik naar huis fiets, zijn mijn gevoelens heel gemengd. Gemengd zoals de realiteit van deze stad. Antwerpen. De wereld in een notendop.