Als je bezig bent met verhuizen, maar op de stoep staat te stuntelen met een loodzwaar en lomp voorwerp dat je nauwelijks opgetild krijgt, zomaar een voorbijganger die je met zijn sterke Afrikaanse armen voorthelpt. Gelukt!

Als je iets moet schrijven, maar het uitstelt omdat je de woorden niet vindt, net dan ineens een prachtig tekstje ontvangen van iemand met psychische kwetsbaarheid, die jou daarmee net een hart onder de riem wil steken. Dat is het!

Als ik struggel met mijn intredepreek die ik binnenkort moet geven – struggel omdat het zooo moeilijk is om woorden te vinden voor waar het om zou moeten gaan, een telefoontje krijgen van iemand in de psychiatrie die het heel moeilijk heeft en je vraagt of je nú kunt langskomen. Daar gaat het om!

Altijd verrassend. Zomaar. Gelukkig makend. Glimpjes van God.