Wat een blije dag vandaag! Eid al Fitr. In de volksmond bij velen beter bekend als “Suikerfeest”. Einde van de ramadan. Afronding van een maand van versobering, bezinning en gezellig samenzijn. Die maand leven mijn medemensen op een ander ritme – en ik dein hier in Antwerpen-Noord een beetje mee. Onthouding en iftars. Flauwte en volharding. Stilte en nachtlawaai. Hoe het is om zelf de ramadan te houden, dat weet ik niet uit ervaring. Maar ik voel elk jaar duidelijker hoeveel het voor mijn buren betekent.

De ontlading van al die intensiteit is op zo’n dag als vandaag al even intens. Een dag van vreugde, plezier, mooie kleren, blijde gezichten. Ik kijk verrukt om me heen. Wat is iedereen prachtig! Wat is dat mooi als de hele wereld mag zien dat je feest viert.

Vroeger gingen christenen op hun “Paasbest” met Pasen naar de kerk. Ik herinner mij dat nog uit mijn kindertijd. Ligt het aan mij of leken mensen toen minder blij dan moslims vandaag? Ik denk aan de kleurrijke kleren van Afrikaanse mensen op zon- en feestdagen.

Als het op kleur en feestvreugde aankomt, heeft de bange blanke man en vrouw de andere medemensen hard nodig.

Eid Mubarak, beste mensen! Mogen we samen onder Gods zegen weer leren wat feestvieren is.