Ja ik ben boos. Op ons allemaal. Want ik geef toe, verblindheid is een algemeen menselijke fout. Je kunt niet altijd alles zien. Maar de pretèntie van wel, die maakt mij woest. De doelbewuste ontkenning. Zeggen dat je (meer dan genoeg volgens jezelf) verantwoordelijkheid neemt, terwijl je vlucht in fake. We maken onszelf zoveel wijs. En we laten onszelf zoveel wijsmaken. Verdomd.

Het aantal vluchtelingen wereldwijd stijgt zienderogen. Toch is het aantal asielaanvragen in Europa en in ons eigen land daarbij vergeleken beschamende peanuts. Ahja, daar zorgen we wel voor, met muren, wetten, mensenrechtenschendingen en haat. Armoedecijfers zijn verbijsterend. Toch is armoede volgens onze minister-president notabene nog nooit zo laag gemeten (!).

Daar heb je het. Meten is niet willen weten. Niet willen zien hoeveel mensen er onder de radar verdwijnen omdat ze niet gezien mogen worden, niet aangekeken worden, niet voor vol aangezien.

We registreren ons te pletter. We vergaderen ons ziek. We rationaliseren onze hulp- en dienstverlening. Maar nog nooit zijn zoveel mensen in de kou gezet. Klimaatopwarming ten spijt.

Ik ben woest. Ik wil mij niet laten verblinden. Mij niet blindstaren op sussende berichten. Ik hoor teveel, voel teveel, zie teveel: mensen oog in oog met mij.

Het is vast niet toevallig dat één van de belangrijkste waarschuwingen in de Bijbel is: “blijf waakzaam”. Hou je ogen open. Wie dat niet doet, is levend dood.